Makroekonomi, bir ekonominin bir bütün olarak davranışını ve performansını inceleyen ekonomi dalıdır. İşsizlik, büyüme oranı, gayri safi yurtiçi hasıla ve enflasyon gibi ekonomideki toplam değişikliklere odaklanır. Peki tam olarak makroekonomi nedir? işte detaylar..
Makroekonomi Nedir?
Makroekonomi, genel bir ekonominin (piyasanın veya büyük ölçekte işleyen diğer sistemlerin) nasıl davrandığını inceleyen bir ekonomi dalıdır. Makroekonomi, enflasyon, fiyat seviyeleri, ekonomik büyüme oranı, milli gelir, gayri safi yurtiçi hasıla (GSYİH) ve işsizlikteki değişiklikler gibi ekonomi genelindeki olayları inceler.
Makroekonominin ele aldığı kilit sorulardan bazıları şunlardır: İşsizliğin nedeni nedir? Enflasyona ne sebep olur? Ekonomik büyümeyi yaratan veya teşvik eden nedir? Makroekonomi, bir ekonominin ne kadar iyi performans gösterdiğini ölçmeye, onu hangi güçlerin yönlendirdiğini anlamaya ve performansın nasıl gelişebileceğini tasarlamaya çalışır.
Makroekonomi, ekonomideki bireysel aktörler (insanlar, haneler, endüstriler vb.) tarafından yapılan seçimlere daha fazla odaklanan mikroekonominin aksine, tüm ekonominin performansı, yapısı ve davranışıyla ilgilenir.
Makroekonomiyi Anlamak
Ekonomi çalışmasının iki yönü vardır: makroekonomi ve mikroekonomi. Terimden de anlaşılacağı gibi, makroekonomi, ekonominin genel, büyük resim senaryosuna bakar. Basitçe söylemek gerekirse, ekonominin bir bütün olarak nasıl performans gösterdiğine odaklanır ve ardından toplamın nasıl çalıştığını anlamak için ekonominin farklı sektörlerinin birbirleriyle nasıl ilişkili olduğunu analiz eder. Bu, işsizlik, GSYİH ve enflasyon gibi değişkenlere bakmayı içerir. Makroekonomistler, bu faktörler arasındaki ilişkileri açıklayan modeller geliştirirler. Bu tür makroekonomik modeller ve ürettikleri tahminler, devlet kurumları tarafından ekonomik, parasal ve maliye politikasının oluşturulmasına ve değerlendirilmesine yardımcı olmak için kullanılır; işletmelerin iç ve dış pazarlarda strateji belirlemesi; ve yatırımcılar tarafından çeşitli varlık sınıflarındaki hareketleri tahmin etmek ve planlamak için.
Devlet bütçelerinin muazzam ölçeği ve ekonomi politikasının tüketiciler ve işletmeler üzerindeki etkisi göz önüne alındığında, makroekonomi açıkça önemli konularla ilgilenmektedir. Uygun şekilde uygulandığında, ekonomik teoriler, ekonomilerin nasıl işlediğine ve belirli politika ve kararların uzun vadeli sonuçlarına ilişkin aydınlatıcı bilgiler sunabilir. Makroekonomik teori, geniş ekonomik eğilimlerin ve politikaların kendi endüstrileri üzerindeki etkilerini daha kapsamlı bir şekilde anlayarak bireysel işletmelerin ve yatırımcıların daha iyi kararlar almasına da yardımcı olabilir.
Makroekonominin Sınırları
İktisat teorisinin sınırlarını anlamak da önemlidir. Teoriler genellikle bir boşlukta oluşturulur ve vergilendirme, düzenleme ve işlem maliyetleri gibi gerçek dünyadaki belirli ayrıntılardan yoksundur. Gerçek dünya da kesinlikle karmaşıktır ve matematiksel analize uygun olmayan sosyal tercih ve vicdan meselelerini içerir.
İktisat teorisinin sınırlarıyla bile, GSYİH, enflasyon ve işsizlik gibi temel makroekonomik göstergeleri takip etmek önemli ve değerlidir. Şirketlerin performansı ve dolayısıyla hisse senetleri, şirketlerin faaliyet gösterdiği ekonomik koşullardan önemli ölçüde etkilenir ve makroekonomik istatistiklerin incelenmesi, bir yatırımcının daha iyi kararlar almasına ve dönüm noktaları belirlemesine yardımcı olabilir.
Aynı şekilde, hangi teorilerin lehte olduğunu ve belirli bir hükümet yönetimini etkilediğini anlamak çok değerli olabilir. Bir hükümetin altında yatan ekonomik ilkeler, o hükümetin vergilendirme, düzenleme, hükümet harcamaları ve benzeri politikalara nasıl yaklaşacağı hakkında çok şey söyleyecektir. Ekonomiyi ve ekonomik kararların sonuçlarını daha iyi anlayarak, yatırımcılar en azından olası gelecek hakkında bir fikir edinebilir ve buna göre güvenle hareket edebilirler.
Makroekonomik Araştırma Alanları
Makroekonomi oldukça geniş bir alandır, ancak iki spesifik araştırma alanı bu disiplini temsil etmektedir. İlk alan, uzun vadeli ekonomik büyümeyi veya milli gelirdeki artışları belirleyen faktörlerdir. Diğeri ise iş çevrimi olarak da bilinen milli gelir ve istihdamdaki kısa vadeli dalgalanmaların nedenlerini ve sonuçlarını içerir.
Ekonomik büyüme
Ekonomik büyüme, bir ekonomideki toplam üretimdeki artışı ifade eder. Makroekonomistler, kalkınmayı, ilerlemeyi ve yükselen yaşam standartlarını destekleyecek ekonomik politikaları desteklemek için ekonomik büyümeyi teşvik eden veya geciktiren faktörleri anlamaya çalışırlar.
Adam Smith’in serbest ticareti, laissez-faire ekonomi politikasını ve işbölümünü genişletmeyi savunan 18. yüzyıl klasik eseri, Ulusların Zenginliğinin Doğası ve Nedenlerine İlişkin Bir Araştırma, tartışmasız ilk ve kesinlikle ufuk açıcı olanlardan biriydi. bu araştırma grubunda çalışır. 20. yüzyıla gelindiğinde, makroekonomistler büyümeyi daha resmi matematiksel modellerle incelemeye başladılar. Büyüme genellikle fiziksel sermayenin, beşeri sermayenin, işgücünün ve teknolojinin bir fonksiyonu olarak modellenir.
İş döngüleri
Uzun vadeli makroekonomik büyüme eğilimleri üzerine bindirilen istihdam ve ulusal çıktı gibi büyük makroekonomik değişkenlerin değişim seviyeleri ve oranları, iş çevrimi olarak bilinen bir olguda, ara sıra yukarı veya aşağı dalgalanmalardan, genişleme ve durgunluklardan geçer. 2008 mali krizi son zamanlardaki açık bir örnektir ve 1930’ların Büyük Buhranı aslında çoğu modern makroekonomik teorinin gelişmesinin itici gücüydü.
Makroekonominin Tarihi
“Makroekonomi” terimi o kadar da eski olmasa da (1940’lara kadar), makroekonomideki temel kavramların çoğu çok daha uzun süredir çalışmanın odak noktası olmuştur. İşsizlik, fiyatlar, büyüme ve ticaret gibi konular, çalışmaları 20. ve 21. yüzyıllar boyunca çok daha odaklanmış ve uzmanlaşmış hale gelse de, neredeyse disiplinin başlangıcından itibaren ekonomistleri ilgilendirmiştir. Adam Smith ve John Stuart Mill gibilerinin daha önceki çalışmalarının unsurları, şimdi makroekonominin alanı olarak kabul edilecek konuları açıkça ele aldı.
Modern biçiminde olduğu gibi makroekonomi, genellikle John Maynard Keynes ve 1936’da The General Theory of İstihdam, Faiz ve Para adlı kitabının yayınlanmasıyla başlayan olarak tanımlanır. Keynes’in teorisi, piyasaların neden netleşmediğini açıklamaya çalıştı.
Keynes’in teorilerinin popülerleşmesinden önce, ekonomistler genellikle mikro ve makroekonomi arasında ayrım yapmıyorlardı. Bireysel mal piyasalarında işleyen aynı mikroekonomik arz ve talep yasalarının, Leon Walras tarafından tarif edildiği gibi, ekonomiyi genel bir dengeye getirmek için bireysel piyasalar arasında etkileşime girdiği anlaşıldı. Mal piyasaları ile fiyat seviyeleri ve faiz oranları gibi büyük ölçekli finansal değişkenler arasındaki bağlantı, Knut Wicksell, Irving Fisher ve Ludwig von Mises gibi ekonomistler tarafından paranın bir değişim aracı olarak ekonomide oynadığı benzersiz rol aracılığıyla açıklandı.
20. yüzyıl boyunca, Keynes’in teorileri bilinir hale geldikçe Keynesyen ekonomi, diğer birkaç düşünce okuluna ayrıldı.
Makroekonomik Düşünce Okulları
Makroekonomi alanı, piyasaların ve katılımcılarının nasıl işlediğine dair farklı görüşlere sahip birçok farklı düşünce okuluna ayrılmıştır.
Klasik
Klasik iktisatçılar fiyatların, ücretlerin ve oranların esnek olduğunu ve Adam Smith’in orijinal teorilerine dayanarak hükümet politikası tarafından engellenmediği sürece piyasaların netleşme eğiliminde olduğunu savundu. “Klasik iktisatçılar” terimi aslında bir makroekonomik düşünce okulu değil, önce Karl Marx ve daha sonra Keynes tarafından sırasıyla farklı fikirde oldukları, ancak kendilerinin aslında makroekonomiyi mikroekonomiden hiç ayırmayan önceki ekonomik düşünürleri belirtmek için uygulanan bir etikettir. .
Keynesyen
Keynesyen ekonomi, büyük ölçüde John Maynard Keynes’in çalışmaları temelinde kuruldu ve makroekonominin mikroekonomiden ayrı bir çalışma alanı olarak başlangıcıydı. Keynesyenler, işsizlik ve iş çevrimi gibi konularda temel faktör olarak toplam talebe odaklanır. Keynesyen ekonomistler, iş döngüsünün maliye politikası (talebi canlandırmak için resesyonlarda daha fazla harcama) ve para politikası (talebi daha düşük oranlarla canlandırmak) yoluyla aktif hükümet müdahalesi ile yönetilebileceğine inanırlar. Keynesyen ekonomistler ayrıca sistemde belirli katılıklar olduğuna, özellikle arz ve talebin uygun şekilde dengelenmesini engelleyen yapışkan fiyatlar olduğuna inanıyorlar.
Parasalcı
Monetarist okul, büyük ölçüde Milton Friedman’ın eserlerine atfedilen Keynesyen ekonominin bir dalıdır. Keynesyen modeller içinde çalışan ve bunları genişleten Monetaristler, para politikasının genel olarak toplam talebi yönetmek için maliye politikasından daha etkili ve daha arzu edilen bir politika aracı olduğunu savunuyorlar. Monetaristler ayrıca, ekonomiye ince ayar yapılmasını tavsiye etmeyen para politikası sınırlarını kabul ederler ve bunun yerine istikrarlı enflasyon oranlarını destekleyen politika kurallarına uymayı tercih ederler.
Yeni Klasik
Yeni Klasik okul, Yeni Keynesçiler ile birlikte, büyük ölçüde, iki konu arasındaki göze batan teorik çelişkileri çözmek için mikroekonomik temelleri makroekonomiye entegre etme hedefi üzerine inşa edilmiştir. Yeni Klasik okul, mikroekonominin ve bu davranışa dayalı modellerin önemini vurgular. Yeni Klasik iktisatçılar, tüm ajanların faydalarını maksimize etmeye çalıştıklarını ve makroekonomik modellere dahil ettikleri rasyonel beklentilere sahip olduklarını varsayarlar. Yeni Klasik ekonomistler, işsizliğin büyük ölçüde gönüllü olduğuna ve isteğe bağlı maliye politikasının istikrarsızlaştırıcı olduğuna inanırken, enflasyon para politikasıyla kontrol edilebilir.
Yeni Keynesyen
Yeni Keynesyen okul ayrıca geleneksel Keynesyen iktisat teorilerine mikro ekonomik temeller eklemeye çalışır. Yeni Keynesçiler, hanehalklarının ve firmaların rasyonel beklentiler temelinde faaliyet gösterdiğini kabul etseler de, hala yapışkan fiyatlar ve ücretler dahil olmak üzere çeşitli piyasa başarısızlıklarının olduğunu savunuyorlar. Bu “yapışkanlık” nedeniyle hükümet, maliye ve para politikası yoluyla makroekonomik koşulları iyileştirebilir.
Avusturya
Avusturya Okulu, popülaritesinde bir miktar canlanma gören eski bir ekonomi okuludur. Avusturya ekonomik teorileri çoğunlukla mikroekonomik fenomenlere uygulanır, ancak klasik iktisatçılar olarak adlandırılanlar gibi mikro ve makroekonomiyi hiçbir zaman kesin olarak ayırmadıkları için, Avusturya teorilerinin de aksi takdirde makroekonomik konular olarak kabul edilen şeyler için önemli çıkarımları vardır. Özellikle Avusturya iş çevrimi teorisi, para politikasının bir sonucu olarak piyasalar arasında ekonomik aktivitedeki geniş ölçüde senkronize (makroekonomik) dalgalanmaları ve para ve bankacılığın piyasaları birbirine (mikroekonomik) ve zaman içinde birbirine bağlamada oynadığı rolü açıklar.
Makroekonomi ve Mikroekonomi
Makroekonomi , bireyler ve şirketler tarafından yapılan seçimleri etkileyen daha küçük faktörlere odaklanan mikroekonomiden farklıdır. Hem mikroekonomi hem de makroekonomide incelenen faktörler tipik olarak birbirini etkiler. Örneğin, bir bütün olarak ekonomideki işsizlik düzeyi, bir şirketin kiralayabileceği işçi arzı üzerinde bir etkiye sahiptir.
Mikro ve makroekonomi arasındaki temel ayrım, makroekonomik toplamların bazen çok farklı veya hatta benzer mikroekonomik değişkenlerin yaptığının tam tersi şekillerde davranabilmesidir. Örneğin Keynes, bir birey için para biriktirmenin temel zenginlik olabileceğini, ancak herkes tasarruflarını bir kerede artırmaya çalıştığında bunun ekonomide yavaşlamaya ve daha az katkıda bulunabileceğini savunan Tasarruf Paradoksu olarak adlandırılan sözde paradoksa atıfta bulundu.
Bu arada mikroekonomi, ekonomik eğilimlere veya bireyler belirli seçimler yaptığında neler olabileceğine bakar. Bireyler tipik olarak alıcılar, satıcılar ve işletme sahipleri gibi alt gruplara ayrılır. Bu aktörler, koordinasyon için fiyatlandırma mekanizmaları olarak para ve faiz oranlarını kullanarak, kaynaklar için arz ve talep yasalarına göre birbirleriyle etkileşime girerler.
